زدم فال عشقی بر این دفتر دل
ز روزگار بنالید این کفتر دل
ورق را گشودم بسان لبانم
چو خطی بخواندم بدیده عیانم
همه کس بداند غم ودرد ما را
همه کس ببیندسیمای زردمارا
همه تن و جانم رود سوی یارم
چو او را ندارم منم بیمارم
چنان رنگ پریده کسی حال ندیده
نه کس این حکایت به حالا شنیده
برای دل خود سفر تازه کردم
رهم را برفتن دل اندازه کردم
دل غمیار شکسته ای برادر
دگر عهد عشقی نبسته ای برادر
من تو را مهمان و دل وجان قربان کنم
جان من قربان رویت ای نگار نازنین
بس بیا پیش دلم شیرین تر از انگبین
جان من امال من قربان یک موی سرت
از همان یک خنده ات گشته ام دربه درت
من خریدار توام ای جنس والای دلم
تو گوهر در بار عشق من همان گلم